In de getoonde blaar is de kans op scheuren kleiner vanwege de dikte van de epidermis op de handpalm, dus u kunt deze met rust laten totdat het onderliggende gebied opnieuw epitheliseert. U weet dat dit gebeurt vanwege de verminderde pijn en de langzame reabsorptie van de vloeistof. Uiteindelijk pelt u het er gewoon van wat er nog van de blaar over is en vindt u er een schone nieuwe huid onder.

Maar dit is een goed startpunt voor een antwoord over de behandeling van blaren in het algemeen: is het beter om ze te laten liggen. alleen, de vloeistof aftappen of de dakbedekking verwijderen (de bovenkant van de blaar eraf halen)?

Er is veel onenigheid over wat de optimale behandeling van blaren is. Enige achtergrond kan in orde zijn.

Blaren vormen zich wanneer de bovenste lagen van de epidermis zich scheiden van de onderste lagen, meestal ter hoogte van de stratum spinosum. Op dat niveau hebben de cellen (vanwege de nabijheid van de dermis, die de haarvaten bevat) vocht in en tussen hen. Wanneer de scheiding plaatsvindt, stroomt steriele vloeistof uit het stratum spinosum ongehinderd in de ruimte tussen de lagen en vormt zich een blaar.

De vloeistof, vergelijkbaar met plasma, bevat moleculen die bevorderen van de snelle deling die plaatsvindt in de stratum basale. Dit differentieert zich vervolgens in de bovenste lagen van de epidermis en geneest door nieuwe huidvorming.

Hydrostatische druk zorgt ervoor dat het gebied van de scheiding wordt gevuld met een vloeistof die qua samenstelling lijkt op plasma maar een lager eiwitniveau. Ongeveer 6 uur na de vorming van de blaar beginnen cellen in de blaarbasis aminozuren en nucleosiden te nemen; na 24 uur is er een hoge mitotische activiteit in de basale cellen; na 48 en 120 uur zijn respectievelijk nieuwe stratum granulosum en stratum corneum te zien.

De steriele vloeistof is een zeer rijk en uitnodigend groeimedium voor bacteriën. Om deze reden vinden sommige mensen dat het moet worden verwijderd. De blootliggende huid eronder heeft een deel van zijn bescherming tegen infectie verloren. Om deze reden vinden sommigen dat de blaar intact moet worden gelaten. Tussen deze twee uitersten bevinden zich degenen die de afvoer van de vloeistof prefereren, waarbij de hoes intact blijft.

Naar mijn mening (en training) is dit de slechtste optie. Door een gaatje in de blaar te prikken, hoe netjes het ook is gedaan, blijft er een toegangspunt voor bacteriën over (er is niet veel voor nodig). De bacteriën zullen gedijen in het vocht (dat nog steeds de ruimte in sijpelt) onder het dak van de blister, beschermd tegen wegspoelen. Dit kan (en is vaak het geval) leiden tot een infectie van de wond.

Het is veel beter om infectie te voorkomen dan om het te behandelen.

De redenering van een van de andere kampen is beter te ondersteunen. Ik geef er de voorkeur aan om de blaar zo lang mogelijk intact te laten, zodat de onderliggende wond de tijd krijgt om nieuwe gelaagde beschermende epidermalis te vormen.

Behandeling door mensen in dit kamp bestaat uit het zorgvuldig reinigen en desinfecteren van het oppervlak van de blaar en de omgeving. huid, en bedek het losjes met beschermende vulling, meestal gaas, en wikkel het hele ding vervolgens in met gaasomslag. De patiënt krijgt de instructie om de blister dagelijks te controleren; als het 'opduikt' of troebel wordt, moet het dak worden verwijderd (de meeste mensen geven er de voorkeur aan dit door een arts of verpleegkundige te laten doen), het gebied schoongemaakt om eventuele bacteriën te verwijderen en een steriel verband (met een lichte applicatie van een antibacteriële crème) opnieuw aangebracht, en verandert dagelijks tot genezing.

De tegenovergestelde reden is dat de blaar toch zal breken, dus doe het erover en doe het steriele verband aan, maak het daarna schoon en herstel het (met een lichte toepassing van een antibacteriële crème). Ook als de blaar gespannen is, kan dit de genezing van de basis belemmeren door de bloedstroom te verminderen. Het probleem met deze aanpak is dat het meer pijn doet dan het met rust te laten, en het risico op infectie is nog steeds groter dan wanneer de blaar intact is.

Er zijn veel onderzoeken gedaan om te proberen de beste aanpak te bepalen. Gezond verstand speelt een rol. Als de blaar erg kwetsbaar is (zoals in een grote, gespannen en kwetsbare blaar van een brandwond), of als het er onstabiel uitziet, verwijder ik het dak van de blaar. Als ik denk dat het zelfs maar één of twee dagen kan worden bewaard, laat ik het aan. Elke dag dat het zonder infectie blijft zitten, is een dag van genezing en verminderde pijn als er een nieuwe huid wordt gemaakt.

Van één artikel:

Er lijkt een gebrek aan goeds te zijn klinisch bewijs met betrekking tot dit onderwerp, ondanks verschillende overzichtsartikelen. Het enige gevonden artikel betrof een kleine steekproef, maar toonde aan dat de infectiepercentages hoger waren als blaren werden opgezogen of ontroerd, en dat de pijnscores hoger waren in de groep die ontroering onderging.

Van pijn standpunt:

aspiratie lijkt te resulteren in minder pijn dan ontroering. (Zie hierboven: ook meer infectie.)

Het gezonde verstand komt binnen met type, grootte en locatie van blaar, betrouwbaarheid van zorg door de patiënt of zijn familie, locatie of activiteitsniveau waarschijnlijk scheuren veroorzaken, of in het geval van blaren van wandelaars (en anderen uit de buurt van medische zorg), wat het beste model is om infectie te voorkomen terwijl het betrokken gebied indien nodig nog steeds wordt gebruikt.

Ook de scène veranderen zijn de nieuwe beschikbare beschermende verbanden van losse blaren die vochtige genezing, niet-occlusieve bescherming en zichtbaarheid van de onderliggende huid mogelijk maken.

_{Beheer van brandwondenblaren
Wrijvingsblaren. Pathofysiologie, preventie en behandeling.}

Over het algemeen kun je blaren het beste met rust laten. Het volledig losmaken van de blaar is absoluut niet aan te raden, omdat hierdoor de hele dermis eronder wordt blootgelegd, waardoor een primaire barrière voor infectie wordt verwijderd. Bedek het losjes met opgerold gaas en laat het met rust; het zal ofwel vanzelf weglopen, ofwel de vloeistof na verloop van tijd weer opnemen.

Bij eerste hulp laten we blaren normaal met rust. Maar er is één uitzondering. Bij meerdaagse wandelevenementen is er een protocol om blaren te behandelen.

1. We reinigen de blister en de huid eromheen.
2. We maken het zo steriel mogelijk
3. Gebruik een steriele naald voor eenmalig gebruik om in looprichting twee gaatjes te maken aan elk van de zijkanten van de blister.
4. Leeg de blister voorzichtig terwijl je de vloeistof opvangt.
5. Maak het opnieuw schoon.
6. Nu kunt u de juiste tape gebruiken om het gebied te bedekken. Dit kan lastig zijn omdat elke rimpel kan leiden tot nieuwe blaren.

Raadpleeg een arts als de blister open is of bloed bevat.

Een blaar is een klein zakje met vloeistof in de bovenste huidlagen en is een van de reacties van het lichaam op verwonding of druk.

Afhankelijk van de oorzaak kan de behandeling het volgende omvatten:

• steriele afvoer van vocht,
• professionele verband- of opvullingstechnieken,
• antibiotica, in het geval van een bacteriële infectie,
• antischimmelpreparaten, in het geval van een schimmelinfectie,
• antivirale preparaten, in het geval van een virale infectie,
• behandeling van een onderliggende allergie.

^{Bron: Better Health bij Australian State Government of Victoria}

In het algemeen mag u geen kleine blaren breken (niet groter dan uw kleine vingernagel) en laat blaren intact ( probeer ze niet te laten knappen ). Als de blaren echter breken, maak het gebied dan schoon met milde zeep en water, breng een antibiotische zalf aan als u tekenen van infectie ziet (pas een 'patch-test' toe om er zeker van te zijn dat u geen slechte reactie krijgt), en bedek / bescherm het met een anti-aanbak gaasverband (een schoon verband). Scheur de flappen van de huid die zijn overgebleven van gebroken blaren niet af. Je zult ze snel genoeg kwijtraken; loop nu niet nog meer het risico uw huid te irriteren.

Voor rust kunt u een koel bad of douche nemen en een schone handdoek aanbrengen die is bevochtigd met koud kraanwater ^mayo .

Als u grotere blaren krijgt, neem dan contact op met een arts (podoloog, apotheker, dermatoloog), want grote blaren kunt u het beste verwijderen, omdat ze zelden vanzelf intact blijven. Zoek ook medische hulp als u onmiddellijke complicaties ervaart, zoals extreme pijn, hoofdpijn, verwardheid, misselijkheid of koude rillingen.

Deze kruiden kunnen plaatselijk worden aangebracht bij kleine brandwonden:

• Breng een vochtinbrengende crème aan zoals Aloë vera-lotion, -crème of -gel, of een laaggedoseerde hydrocortisoncrème, die in sommige gevallen verlichting kan bieden.

  Uitwendig op het verbrande gebied aanbrengen, 3 - 4 keer per dag naar behoefte, voor rust en genezing.

• Calendula (Calendula officinalis), of goudsbloem, als zalf of thee die plaatselijk wordt aangebracht.

  Gebruik 1/2 tot 1 theelepel om thee te maken van tinctuur. verdund in 1/4 kopje water. Je kunt ook 1 theelepel. bloemen in een kopje kokend water gedurende 15 minuten, zeef en koel af.

• Gotu kola (Centella asiatica)

  Een crème die 1% van het kruid bevat, kan helpen bij het herstel van huidweefsel.

• Propolis

  Een hars gemaakt door bijen om hun netelroos op te bouwen, is van oudsher gebruikt om huidwonden te behandelen.

  Een studie wees uit dat mensen die propolis kregen om op kleine brandwonden aan te brengen genezen werden, evenals degenen die werden behandeld met zilversulfadiazine, een voorgeschreven zalf. Er is echter meer onderzoek nodig.

^{Bron: Burns bij UMMC}

De volgende tips kunnen uw genezing en algemene gezondheid verbeteren:

• Eet antioxidantvoedsel, inclusief fruit (zoals bosbessen, kersen en tomaten) en groenten als de verbranding zeer recent is (zoals pompoen en paprika).

  Een studie toonde aan dat hoge doses vitamine C na verbranding de vochtbehoefte met 40% verminderde, het watergehalte in het verbrandingsweefsel met 50% verminderde en het aantal ventilatiedagen verminderde.

• Eet minder rood vlees en meer mager vlees, koudwatervis, tofu (soja) of bonen voor proteïne.

• Vermijd geraffineerd voedsel, zoals wit brood, pasta's en suiker.

• Gebruik gezonde bakoliën, zoals olijfolie of plantaardige olie.

• Transvetzuren verminderen of elimineren die voorkomen in commercieel gebakken producten zoals koekjes, crackers, cakes, frites, uienringen, donuts, bewerkte voedingsmiddelen en margarine.

• Vermijd cafeïne en andere stimulerende middelen, alcohol en tabak.

• Drink dagelijks 6 - 8 glazen gefilterd water.

^{Bron: Burns bij UMMC}

Andere natuurlijke huismiddeltjes zijn onder meer: ​​

• Zet drie of vier theezakjes in een kan met warm water ^UMMC .

  Als de thee bijna zwart is, verwijder de theezakjes en laat de vloeistof afkoelen tot kamertemperatuur. Dep de zonnebrand voorzichtig met een in de thee gedrenkte doek, hoe meer hoe beter. Was het er niet af. Als de doek pijn veroorzaakt, dep dan de brandwond met de theezakjes.

• Breng toverhazelaarlotion aan die je huid kan kalmeren ^WebMD.

• Gebruik Eierolie (Oleova).

  Eierolie is rijk aan omega-3 vetzuren zoals Docosahexaanzuur.

  De omega-3-vetzuren in ei-olie zijn gebonden aan fosfolipiden die het vermogen hebben liposomen (nanodeeltjes) te vormen, die mogelijk diep kunnen doordringen en de dermis kunnen genezen.

• Vermijd eiwitten, pindakaas, vaseline en azijn in het bijzonder ^mayo .

^{Zie: Hoe een zonnebrand te behandelen op wikiHow}

Zie ook:

• Is het mogelijk om de huidcelbeschadiging door zonlicht ongedaan te maken door geschikte vitamines te nemen?